Pribinić, po mnogima prelijepo selo, smješteno u valovitoj dolini koja je sa dve strane zatvorena planinom Borje, a sa sjevera planinom Javorova, inspiracija je mnogima. Jedan od njih je i Nebojša Dujković, koji je opisao ovo živopisno mjesto i donio, za mnoge, neke nepoznate podatke. 

"Pribinić je vazdušna banja i šteta što nema izgrađen pravi hotel, kao što je nekada davno imao i koji je bio u vlasništvu Destilacije. Kao vazdušna banja bio bi privlačan mnogim turistima, naročito djeci sa problemima i opstrukcijama disanja.

Još za vrijeme bivše Kraljevine Jugoslavije, od sadašnjeg centra naselja, desno na proplanku, bilo je planirano da se izgradi dječiji sanatorijum za plućne i bronhijalne bolesti. 
I zaista, kada se približite Pribiniću i njegovim prelijepim borovim šumama, čovjek puno lakše diše i opušteniji je.

Zato je i stanovništvo Pribinića uvijek raspoloženo i domaćinski susretljivo. A kako i neće biti, kada živi u takvom raju. Bez stresa i stalnog zagađenja. 
Pitke izvorske vode ima u izobilju.Poznata vrela čiste hladne vode su Kojino vrelo i Principovo vrelo, koje je u zadnje vrijeme predivno sređeno.

Principovo vrelo se zvalo ranije Jelisavetovo vrelo. Ono je od centra Pribinića udaljeno samo 200 metara, i do njega je uz potočić izgrađen lijep put.Nekada je Pribinić bio poznat po malim mlinovima na vreteno - potočarama, koji su cijele godine mljeli žito.
Pribinić je staro naselje, datira vjerovatno od kraja XIV vijeka. U XV vijeku Pribinić se zvao Pribinovci, za vrijeme bosanskog kralja Stevan - Tomaš Ostojića.

Dokazi da je selo postojalo još u srednjem vijeku su stari kameni grobovi na padinama Borja, gdje su izašli i istruli stari ogromni dubovi i ogromni borovi.

A i bez tog dokaza, da li iko može posumnjati da u ovoj ljepoti nije prebivao čovjek od samog svog postanka. Inače i tome doprinosi podatak da je u Rastuškoj pećini, koja faktički nije daleko od Pribinića, pronađen kostur špiljskog medvjeda koji je ubijen od strane lovca iz neolita.

U šumama su pronađeni ostaci keramike, koji su vjerovatno iz tog perioda. Bogastvo šuma raznim životinjskim svjetom, bobicama i gljivama, bogastvo rječica svježom ribom i nepresušni izvori pitke vode na području teslićke opštine sigurno su bili stanište lovaca i njihovih porodica u prastara vremena, a kasnije i prvih zemljoradnika.
Ali, da nastavim dalje... 
Pribinić je dolaskom Austro - Ugara, od 1886. do 1893. godine važio za glavno šumsko područje za eksploataciju. Tu je počela prva šumska industrija Usorske doline. Trščanska firma sjekla je šumu i izrađivala raznu građu, većinom kratku francusku dugu. U to vrijeme Italijanima su stanovnici prodali ogromne dubove, za koje su dobili dobre pare. Izgrađeni materijal za izvoz tek su od 1881. godine prevozili novo - izgrađenom željeznicom.

Do tada je to činjeno tovarima. Nepregledna kolona ljudi, konja, bikova i kola je dopremala kratku građu do Teslića. U to vrijeme, pa sve do 1912., Pribinić je bio sjedište šumske uprave.

Do 1935. godine Pribinić je bio u Kraljevini jedino mjesto gdje je postojala trušnjača, gdje su se na ljesama sušile šišarice i vadilo na taj način iz njih sjeme četinara.

Pribinić je bogat i velikim naslaga kamenog uglja koji proviruje iz zemlje. Ugalj je tu odlične kvalitete, ne kao teslićki i očauški u kojem se nalazi previše sumpora. Godine 1922. počelo je eksplatisanje ugljena, ali je brzo zaustavljeno radi spora oko vlasništva. Sigurno je tako i bolje, nego da se uništi ovakav prirodni raj koji posjedujemo, kao što je učinjeno u gornjem toku rijeke Usore i njenih pritoka izgradnjom mini hidro - elektrana, gdje je totalno poremećen eko sistem.
Opština Teslić i RS treba zaista da prepoznaju naše turističke potencijaln, da ulože određena sredstva ili da nađu investitore da se u Pribiniću pokrene aktivniji turizam. Stvarno je šteta da i stranci ne mogu uživati u našim ljepotama. A, normalno i da ostave sav novac iza sebe i da praznih džepova ponesu lijepe utiske." 

Video Boris Mitrovic